اشعار

تا به کی از سخن عشق گریزان باشم؟            از تو نـنـویسم و هر بار پشیمان باشم؟

پاک کردی عرق شرم ز پیشانی مست            پس روا نیست من اینگونه پریشان باشم

ای عِـلـم تا عِـلـم است دنـبـالت روانه            وی حِلم تا حِلم است از حـلمت نشانه

وی هـر زمـان پـیـرِ اسـاتـیـد زمـانـه            وی در جـلالت چون خـداونـد یگـانه

دل آرامی که گر از دل برآید بر زبان نامش            به جسم مرده بخشد جان حدیث لعل بستانش

دلیل عید مشتاقان مه روی دل افروزش            بدیل شام مهجوران سر زلف سیه فامش

جادۀ حـیـرت بسی پُـر پـیچ بود            لطف ساقی بود و باقی هیچ بود

مـکــه زیـر سـایـۀ خـنّـاس بـود            شیـعـه در بـنـد بـنـی عـباس بود

چون از افـق برآید انـوار صبح صادق            در پاى سبزه بنـشین با هـمدمى موافـق

شد مـوسم بهاران پُـر لاله كـوهـساران            بستان پُر از ریاحین صحرا پُر از شقایق

خوش آن زمانه که تو صبح صادقش بودی            نـگــاهـبــان نــگــاه دقــایــقــش بــودی

خوش آن هوا که حضور تو را تنفّس کرد            به آن دهان که تو تسبیح ناطقـش بودی

سلام ای گـل خاتم الـمـرسلـین            مصفـا شده از تو عـرش برین

بهـشـت خــدا جـلــوۀ روی تـو            شـب عـارفـان چـلـۀ مـوی تـو

ای صداقت سجده آورده به خاک پای تو           صدق در گفتار و در کردار و در سیمای تو

فضل و دانش ذره‌ای در پیش خورشید کمال           عقل و ایمان سایه‌ای از قامت رعنای تو

آنان كه شـكـوه در حـقـایـق دیـدند            گل را ورقی ز حُسن خالق دیـدند

پُـر نــورتـریـن سـتــارۀ دنـیــا را            در آیـــنــۀ امــام صــادق دیــدنــد

ای روح صـداقـت از دم تو           ای گـوهـر عـلـم از یَــمِ تـو

زیـبـنـدۀ تو است نام صادق           الحـق که تویی امام صـادق

ای عــلــم خـدا در نـفـس روح فـزایـت            ای بوسه زده صدق به خاک کف پایت

آغــوش خـدا بـاز بـه هـنـگـام دعـایـت            لبریـز شـده ظـرف زمان هـا ز ثـنـایت

کسی با روح من آمیخت در طوفان دلتنگی           مرا در حسرتی پیچید در کوران دلتنگی

تمام آن­چه با خود داشتم با خود از اینجا برد           و اشکم روی دستم ماند بر دامان دلتنگی

در مطلع شعـر تو نچـرخـانده زبـان را            لطف تو گرفت از من بیچـاره امان را

شد دشمن تو مـعـتـرف انگـار خـداونـد            در گوش تو گـفته همه اسرار جهان را

پیـر بـزرگ طایـفه بود و کریم بود            در اعتلای نهضت جدش سهیم بود

مسنـد نـشین کـرسی تـدریس علم ها            شایستـۀ صفـات حـکـیم وعـلیم بود

ای ششمین حجّـت پروردگـار            مذهب شیعـه ز شما مـانـدگـار

شیعه اگر به مذهبش عاشق است            به همّت ولی خود صادق است

رسانده ام به حضور تو قلب عاشق را            دل رهـا شــده از مـحـنـت خــلایـق را

دلـی که پَـر زده تــا آسـتـان احـسـانـت            که غـرق نــور اجـابت کـنـی دقایق را

از ازل دَرد به پیـمـانۀ خـوبان كـردند           دل عاشق شده را كلــبۀ احزان كردند

هركسی راكه به عالم سر حشمت خواهی ست           لطف كردند و شبی خادم سلطان كردند

ای چـراغ دانـشـت گــیـتی فـروز            تا قــیــامت پیــشــتـاز عــلــم روز

آفــریــنـش را کــتــاب نــاطــقــی            اهــل بــیــنش را امــام صــادقــی

ای كـوی تـو، كـعـبـۀ خـلایــق‏             طالـع ز رخ تو، صبح صادق

ای پـایـه ی مـنـبـرت فــراتــر             از کـرسـی هـفت چـرخ اخـتر